بنیانگذار پاناسونیک از تولد تا تاسیس…

بنیانگذار پاناسونیک از تولد تا تاسیس

شرکت پاناسونیک یکی از پیشروترین تولیدکنندگان محصولات الکتریکی و الکترونیکی برای مصارف شخصی، تجاری، سیستم‌های ارتباطی، حرفه‌ای و صنعتی در سراسر جهان به شمار می‌رود. بر اساس بررسی‌های انجام‌گرفته توسط مجله معتبر فوربس، شرکت پاناسونیک در بین ۵۰۰ شرکت پردرآمد اول جهان در مقام ۷۹ قرار داشته  و یک شرکت معتبر در ژاپن و در سراسر جهان محسوب می‌شود. گروه شرکت‌های پاناسونیک مشتمل بر یک شبکه جهانی با ۵۴۰ شرکت است که همگی با هماهنگی و یکپارچگی کامل به فعالیت مشغول بوده و تعداد ۲۹۲،۲۵۰ نفر در آن‌ها مشغول به کار می‌باشند.

در ادامه تصمیم داریم مروری بر تاریخچه‌ی این شرکت محبوب و موفق داشته باشیم. با ما همراه باشید:

از تولد تا تأسیس شرکت

کونوسوکی ماتسوشیتا در سال ۱۸۹۴ در دهکده‌ای در کشور ژاپن به نام واسامورا به دنیا آمد. ماتسوشیتا فرزند کوچک خانواده ده‌نفری بود. بر پایه معیار‌های ژاپنی آغاز سده بیستم، افراد خانواده ماتسوشیتا را می‌توان خانواده مرفه به شمار آورد اما در سال ۱۸۹۹ به دلیل ورشکستگی پدر، اوضاع اقتصادی خانواده فروپاشید و مرحله جدیدی از زندگی برای ماتسوشیتا و خانواده‌اش آغاز شد.

ترک محل سکونت، دوری از خانواده، ترک تحصیل، پرداختن به کار سخت، مصائبی بود که ورشکستگی پدر برای او به ارمغان آورد. به دلیل فقر و بیماری و نداری، ماتسوشیتا در ۲۷ سالگی ، تمام اعضای خانواده‌ی خود را از دست داده بود. این سال‌ها همراه با ابتلاء به‌نوعی بیماری ریوی بود که تا پایان عمرش گریبان گیر او بود. او در سال ۱۹۱۷، درحالی‌که در شغل خود موفق بود، به دلیل بیماری محل کار خود را ترک کرد و تصمیم گرفت از آن به بعد برای خود کار کند. بنابراین در ژوئن ۱۹۱۷ ماتسوشیتا و همسرش و برادر همسرش “توشیو لو” (که بعداً شرکت سانیو را تأسیس کرد)، با سرمایه ۱۰۰ ین در یک فروشگاه کوچک در یک آپارتمان دو اتاقه در شرق اوزاکا تأسیس کردند.

تأسیس شرکت

موفقیت ماتسوشیتا در کسب‌وکار خود به حدی بود که یک سال بعد، از ساختمان اولیه به یک بنای بزرگ‌تر نقل‌مکان کرد و به‌این‌ترتیب بود که شرکت پاناسونیک در ۷ مارس سال ۱۹۱۸ در شهر اوزاکای ژاپن تأسیس شد. البته پاناسونیک در ابتدا شرکت تولیدی ماتسوشیتا نام داشت و اولین محصولات ماتسوشیتا لوازم برقی بسیار ساده بودند.

در اواخر ۱۹۱۸ کمپانی پاناسونیک ۲۰ کارمند داشت. بااین‌حال از آنجائی که فروش تنها در همان ساختمان انجام می‌شد، در مقطعی ماتسوشیتا در برابر رقبا کم آورد و فروش شرکت سقوط کرد ولی خیلی زود معامله با فروشندگان عمده شرکت ماتسوشیتا دوباره جان گرفت.

تأسیس اولین کارخانه و دفتر اصلی

نخستین کارخانه و اداره ماتسوشیتا در جولای ۱۹۲۲ و با وجود بیش از ۵۰ کارمند ساخته شد و باعث شد شرکت ماتسوشیتا تنها ۴ سال پس از تأسیس به یکی از قطب‌های اصل تجاری تبدیل شود..

لامپ‌های دوچرخه فشنگ مانند و توسعه‌ی ماتسوشیتا

کونوسوکی ماتسوشیتا علاقه‌ی زیادی به توسعه‌ی محصولات جدید داشت و مرتب ایده‌های خود را بر روی کاغذ می‌نوشت. یکی از این ایده‌ها توانست تأثیر قابل‌توجهی در شناخت بیشتر و مشهور شدن این شرکت داشته باشد.

در آن زمان لامپ‌های دوچرخه، شمع‌ها و یا چراغ‌های روغنی بودند. گرچه که چراغ باتری دار وجود داشت ولی چندان مورد اعتماد نبود و بعد از دو یا سه ساعت خاموش می‌شد. پروژه‌ی ماتسوشیتا ساخت چراغی با مولد باتری دوچرخه تحت نام Excel بود. او مدل‌های زیادی را در مدت شش ماه درست کرد و نهایتاً به یک لامپ فشنگ مانند رسید که با کمک سه باتری به مدت سی یا چهل ساعت شارژ نگه می‌داشت.

با توجه به چراغ‌های موجود در بازار اثبات قابلیت‌های اختراع جدید به فروشندگان بسیار سخت بود. ماتسوشیتا به‌قدری به خود اعتماد داشت که چراغ‌ها را بدون دریافت پول از فروشندگان در فروشگاه‌های آن‌ها گذاشت و گفت که مطمئناً به فروش می‌رسند و آن زمان شرکت سود خود را دریافت خواهد کرد.

در زلزله‌ی سال ۱۹۲۳ در توکیو دفتر کار ماتسوشیتا از بین رفت و دو نفر کارمند به اوزاکا برگشتند. ولی ماتسوشیتا خیلی زود در ۱۹۲۴ دفتر کار دیگری در توکیو تأسیس کرد و شبکه‌ی فروش خود را دوباره ترمیم کرد.

لامپ‌های National ، اتوی برقی، هیتر و نشریه ماتسوشیتا

موفقیت لامپ‌های فشنگ شکل موجب شد پاناسونیک به موفقیت زیادی دست یابد و اگرچه این شرکت سخت مشغول تبلیغ و فروش  این لامپ بود اما همزمان روی چراغ‌های مربعی شکل هم کار می‌کرد و به دنبال  برند جدید این لامپ‌ها بود. یک روز هنگامی‌که روزنامه می‌خواند به نام “International” برخورد و با جستجو در دیکشنری دریافت که نام برند جدید باید نمایانگر تعلق به مردم باشد. به‌این‌ترتیب لامپ‌های جدید نام National  را گرفتند.

در این سال پاناسونیک برای تعامل بیشتر با کارکنان و فروشندگان عمده تصمیم گرفت نشریه‌ی Matsushita Electric را روانه بازار کند. این شرکت در ماه دسامبر ۱۹۲۷ نیز مجله‌ی HoichiKai را منتشر کرد.

در ۱۹۲۷ بسیاری از کمپانی‌ها به‌سوی تولید تجهیزات الکتریکی گرمایی رفتند. دستگاه‌های الکتریکی در خانه و آشپزخانه‌ی مردم آن زمان کالایی لوکس تلقی می‌شد. ماتسوشیتا شروع به کار روی یک هیتر برقی کرد و درعین‌حال، تولید انبوه اتوهای برقی را نیز آغاز کرد. آن زمان برای تولید هر هیتر به مقداری آهن معادل ۲ تا ۳ ین لازم بود درحالی‌که دستمزد یک معلم مدرسه‌ای سالانه ۵۰ ین بود. ماتسوشیتا یکی از کارمندان خود تتسوجیرو ماکااو را مسئول تولید هیترها کرد. ماکااو ترجیح داد به‌جای آهن از استیل در تولید استفاده کند. تصمیمی که به‌قدری از قیمت کالا می‌کاهد که هیتر را از یک کالای لوکس به یک کالای همگانی تبدیل کرد و شرکت ماتسوشیتا ماهانه ۱۰۰۰۰ عدد از این دستگاه می‌فروخت.

تغییر نام شرکت و اعلام بیانیه مأموریت

در سال ۱۹۲۸ سهم فروش پاناسونیک در بازار ژاپن به ۱۰۰۰۰۰ ین رسید، این در حالی بود که کارکنان این شرکت بیش از ۳۰۰ نفر بودند.

در مارس ۱۹۲۹ نام شرکت  به Matsushita Electric Manufacturing Works یا کارخانه تولیدات برقی ماتسوشیتا تغییر یافت و این شرکت چشم‌انداز سازمانی یا بیانیه مأموریت خود را اعلام کرد.

ساخت رادیو و نخستین مراسم بزرگداشت مؤسس شرکت

در سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۰ سال‌های بعد از جنگ بود و ژاپنی‌ها بیشترین وقت آزاد خود را کنار رادیوها می‌گذراندند و شاید دلیل محبوبیت این شرکت، همین وسیله‌ی الکتریکی بود که موجب شد در آگوست ۱۹۳۰ماتسوشیتا شرکت جدیدی به نام “Kokudo Electric” تأسیس کرده و به تولید رادیو روی آورد. بعد از سه ماه کار بی‌وقفه اولین نمونه تولید شد و البته جایزه‌ی بهترین تولید سال را هم از آن شرکت کرد.

در ۵ می سال  ۱۹۳۲ در جریان نخستین مراسم یادبود پاناسونیک ماتسوشیتا بیانیه مأموریت شرکت را منتشر کرد. او گفت: “مردم دو بخش وجودی دارند. فیزیکی و روحی . همان‌طوری که مذهب سعی می‌کند بخش روحی وجود ما را راضی و شاد نگه دارد، تجارت هم وظیفه دارد بخش فیزیکی زندگی ما را بهبود بخشد و ما را شاد کند. مأموریت شرکت ما زدودن فقر است. همان‌طوری که جاری شدن آب از شیر چیز عادی و جاری شدن آبمیوه غیرعادی است. (چون آب ارزان‌قیمت است.) ما باید اختراع‌هایی را ثبت کنیم که مانند شیر آب زندگی مردم را ساده کند و به همان میزان آب ارزان‌قیمت باشد تا هم مورداستفاده قرار گیرد و هم فقر را از بین ببرد.”

توسعه دفاتر مرکزی، تولید موتورهای الکتریکی و آموزش کارکنان

در سال ۱۹۳۳ شرکت پاناسونیک یک ساختمان عظیم را در Kadoma تأسیس کرد، این اقدام مقدمه‌ای برای پیشرفت‌های آتی و به‌نوعی سکوی پرتاب پاناسونیک بود. این شرکت در این سال، دپارتمان توسعه‌ی موتورهای الکتریکی را راه‌اندازی کرد و نخستین موتور الکتریکی خود را در نوامبر ۱۹۳۴ تولید کرد.

ماتسوشیتا به آموزش اعتقاد همیشگی داشت. همان‌طوری که فرهنگ رفتار با کارمندان را تغییر داد و آموزش را در شرکت همگانی کرد. در ۱۹۳۳ همچنین اولین انستیتوی آموزشی برای کارمندان پاناسونیک در شمال ساختمان “Kokudo Electric” تأسیس شد و دومین کالج تخصصی پاناسونیک هم در ۱۹۶۰ تأسیس شد. همچنین ماتسوشیتا مبدع اولین ورک شاپ ها بود. او جلسات بحث و نقد متعددی با کارکنان به‌صورت دوره‌ای برگزار می‌کرد. اولین مرکز خدمات درمانی برای کارمندان در سال  ۱۹۳۷ و بیمارستان تخصصی کارکنان پاناسونیک در سال  ۱۹۴۰ تأسیس شد.

نخستین تلویزیون پاناسونیک 

در سال ۱۹۳۵ ماتسوشیتا National Storage Battery Co برای تولید پیل خشک و یک سال بعد National Electric Lamp Co را با هدف تولید حباب‌های لامپ راه‌اندازی کرد. ۱۹۳۵ سالی بود که انگلیسی‌ها دنیا را با انتقال تصویر از طریق کابل شگفت‌زده کردند. در همان زمان یک دانشجوی ژاپنی دستگاهی اختراع کرد که نشانه‌های تصویری را منتقل می‌کرد. ماتسوشیتا خیلی سریع به فکر ساخت تلویزیون‌های ساخت ژاپن افتاد. او آن اختراع اولیه را سرلوحه کار خود قرار داد تا به دستگاهی مشابه آنچه انگلیسی‌ها ساخته بودند برسد. در  سال ۱۹۳۸  اولین نمونه ساخته شد و در سال ۱۹۳۹ تلویزیون‌های پاناسونیک رونمایی شد.

آغاز جنگ جهانی دوم

جنگ جهانی دوم با شکست نیروی دریایی ژاپن در نبرد میدوی (midway) و فروافکندن دو بمب هسته‌ای در ششم و نهم ماه اوت ۱۹۴۵ بر هیروشیما و نازاکی یایان یافت و ژاپن به هرج‌ومرج اقتصادی کشیده شد.

از سال ۱۹۳۸ شرکت ماتسوشیتا به ساخت چند کالای نظامی دست زد. ساخت سرنیزه، پروانه‌های چوبی، کشتی و هواپیمای چوبی از این جمله‌اند. همچنین شرکت کشتی‌سازی ماتسوشیتا با مسئولیت محدود در آوریل ۱۹۴۳ تأسیس شد و نخستین کشتی در ۱۸ دسامبر ۱۹۴۳ به آب انداخته شد.

ماتسوشیتا در زندگی‌نامه خود چنین می‌نویسد:

“زمانی که هر ژاپنی آماده بود برای منافع کشورش هر کاری بکند، حتی از جانش بگذرد، این بدان معنی بود که اگر نظامیان دستور می‌دادند که یک شرکت باید کشتی یا هواپیما یا چیز دیگری بسازد. راهی جز اجرا در برابر آن وجود نداشت. بخشی از احساسات من آن بود که با پذیرفتن این مأموریت‌ها به یک معنی باید وفاداری خود را به کشورم نشان دهم

منبع :مجموعه وبسایت های شرکت ایده آل گستر