ارتباط از راه دور

ارتباط از راه دور انتشار کلمه، صدا، پرونده یا اطلاعات به صورت علایم الکتریکی یا الکترو مغناطیسی، در فواصل طولانی است.

نظام‌های ساده ارتباطی از آغاز قرن نوزدهم کاربرد داشتند. رمزی معروف به سِمافور، که در آن برای نشان دادن هر حرف از دو بازوی متحرک و آینه ای به نام هلیوگراف برای بازتاب نور استفاده می‌شد، که به وسیله آن مردم برای کسانی که در دید رس آنان بودند، با نشانه‌ها پیام می فرستادند.

پالس‌های الکتریکی

با تلگراف برقی می‌شد پیام‌های رمز گذاری شده را به صورت پالس‌های الکتریکی از راه سیم‌های مسی به جاهای دور تری فرستاد. این دستگاه را ویلیام کوک و چارلز ویتستون، در سال ۱۸۳۷ در انگلستان اختراع کردند و چندی بعد، شرکت‌های راه آهن از آن استفاده کردند. در تلگراف آمریکایی ساموئل مورس، که در همان زمان اختراع شد، پالس‌های رمز گذاری برای فرستادن پیام از جایی به جای دیگر به کار می‌رفت.

رمز نقطه و خط مورس تا سال ۱۹۹۷، اعتبار جهانی داشت.

پیام بدون سیم

در سال ۱۸۷۶، الکساندر گراهام بل کشف کرد که چگونه می‌توان صدای انسان را از راه سیم فرستاد و در ضمن این مطالعه، تلفن را اختراع کرد. بعد، گولیلمو مارکونی، مخترع ایتالیایی، با استفاده از کشفیات هانریش هرتز، فیزیک دان آلمانی دربارهٔ امواج الکترو مغناطیسی که در سال ۱۸۹۴ صورت گرفته بود، تلگراف بی سیم را اختراع کرد. مارکونی، در سال ۱۹۰۱، با فرستادن پیام به صورت امواج رادیویی، دو تلگرافچی را در دو سوی اقیانوس اطلس با هم ارتباط داد. با گسترش استفاده از رادیو، فرستادن صدا امکان پذیر شد.

دور دنیا در چند ثانیه

آرتور سی کلارک، نویسنده انگلیسی داستان‌های علمی – تخیلی، در سال ۱۹۴۵ پیشنهاد کرد که دستگاه رله را روی ماهواره‌هایی بگذارند که هر ۲۴ ساعت، یک بار مدار زمین را طی می‌کنند و در نقطه‌ای در فاصله ۳۶۰۰۰ کیلومتری بالای زمین باقی می مانند. رویای او در سال ۱۹۶۴، زمانی که ماهواره « سینکام۳ » با موفقیت پرتاب شد به تحقق پیوست؛ بدین وسیله دو نقطه زمین تقریبا بلافاصله به هم وصل می‌شوند.

فکس(نمابر)

دستگاه فکس(نمابر) پیام و تصویر را از راه خطوط تلفن ارسال می‌کند. این دستگاه را برای نخستین بار، آرتور کورن آلمانی در سال ۱۹۰۲ میلادی به نمایش گذاشت و در دهه ۱۹۲۰ وارد بازار کار شد.

فیبر نوری و اینترنت از دیگر وسایل برای ارتباط از راه دور می‌باشند.

نحوه کار فکس:

دستگاه فکس یا نمامبر که به معنی کپی کردن است،به این صورت کاذ می کند که با استفاده از یک نور روشن ، سند اصلی را که قرار است نسخه ای از آن ارسال شود اسکن می کند و مقدار نوری را که پس از برخورد با علایم روی سند، اعم از نوشتاری یا تصویری منعکس می شوند، اندازه گیری می کند. قسمت های تیره،نور را منعکس نمی کنند و در نتیجه سنسور ها در حالت خاموش و غیر فعال قرار میگیرند. اما فسمت های سفید سند، نور را منعکس می کنند و در نتیجه در این فسمت سنسور ها فعال اند و روشن می شوند.

به این ترتیب الگویی از سیستم های خاموش و روشن پدید می آید که از طریق خط تلفن به دستگاه فکس گیرنده ارسال می شوند.دسگاه دریافت کننده نیز با استفاده از سنسورهای حرارتی، این الگو ها را که به صورت علائم الکتریکی اند دریافت و از همان نسخه اصلی کپی برداری می کند. در اکثر ماشین های چاپگر مدرن، از ذرات باردار الکتریسیته ساکن استفاده می شود که ذرات پودر سیاه (تونر) پس از جذب شدن در قسمت های باردار استوانه به کاغذ منتقل و به وسیله گرما تصویر سند مربوطه تثبیت می شود.

منبع :مجموعه وبسایت های شرکت ایده آل گستر